Szkolny klub łączności SP5ZSK

Szkolny klub łączności SP5ZSK

Dziennik łączności

Spis ostatnich łączności 


Certyfikaty i dyplomy

Propagacja, pogoda

Układ propagacji i aktywność słońca 

Krótkofalarstwo, czyli pasja dla nielicznych

Co to jest krótkofalarstwo?

    Krótkofalarstwo dla większości naszego społeczeństwa, kojarzy się raczej z falami krótkimi, na których można niekiedy „złapać” jakąś muzyczkę, czasem usłyszeć nieco „gadaniny”, ale najczęściej … gwizdy i dudnienia. A krótkofalowcy? Czym się oni właściwie zajmują i dlaczego? Co oni z tego mają? Oto najczęściej powtarzające się pytania zadawane krótkofalowcom przez licznych rozmówców.

       Aby „zarazić” się krótkofalarstwem, trzeba to „coś” zobaczyć, usłyszeć, poznać… Powody, dla których stajemy się krótkofalowcami bywają różne. Największa liczba kandydatów na krótkofalowców trafia do nas mając zamiłowania techniczne. Albowiem młody człowiek (kilkunastolatek) po „osiągnięciach” w zbijaniu patyków, lutowniu, cięciu blachy itp. sięga wreszcie do zagadnień elektrycznych – aż do radiotechniki, działu najtrudniejszego, bo wymagającego gruntownego przygotowania teoretycznego i praktycznego.

      Życie współczesne umożliwia radioamatorom eksperymentowanie w szerokim zakresie. Mają do dyspozycji odbiorniki lampowe i małe tranzystory, magnetofony, odtwarzacze CD, adaptery ze wzmacniaczami „hi-fi”, telewizory, itp. Z tej rozległej grupy radioamatorów wyłania się jednak mała grupka zajmująca się najbardziej chyba fascynującą ale wcale niełatwą dziedziną radiotechniki, radiokomunikacją. To właśnie krótkofalowcy.

  Co w krótkofalarstwie przyciąga szerokie rzesze ludzi młodych i starszych; co wiąże ich w jeden klan? Przede wszystkim wielka satysfakcja jaką dają bezpośrednie rozmowy z takimi samymi zapaleńcami na przykład z Francji, Rosji, Japonii lub Australii. Sama jednak duma z pokonanych trudności nie jest jedynym powodem do zadowolenia. Wraz z wyjściem w eter otwierają się przed krótkofalowcem szerokie możliwości nawiązania licznych znajomości. W krótkofalarstwie jest bowiem w zwyczaju wymienianie na początku łączności swego imienia i miejscowości. Często zdarza się, że w jednym „kółeczku” pracują ze sobą: 23-letnia Sylwia z Tyszowiec z 60-letnim Stanisławom z Łodzi i z 17-letnim Wojtkiem z Lublina. Często później – w okresie bliższego poznania – ujawniają się dopiero różnice wieku. Serdeczny i wyrozumiały stosunek wzajemny pozostaje jednak na zawsze.

     Poza tymi nacechowanymi serdecznością łącznościami krajowymi są oczywiście łączności międzynarodowe, l tu w miarę umiejętności językowych otwierają się możliwości ożywionej konwersacji i zawierania przyjacielskich więzów z ludźmi mieszkającymi w krajach niekiedy bardzo odległych.W krótkofalarstwie istnieje jeszcze jeden czynnik sportowy, polegający na osiągnięciu połączeń z maksymalną ilością krajów, stałe współzawodnictwo w uzyskiwaniu łączności z krajami „rzadkimi” tj. takimi, w których jest bardzo mało krótkofalowców lub wręcz znajdujących się tam sporadycznie. Za osiągnięcie łączności z dużą liczbą krajów, np. 100 i więcej, wydawane są również dyplomy. Działalność sportowa to także zawody polegające na nawiązywaniu maksymalnej ilości łączności w ściśle określonym czasie. Istotnym jest jeszcze inny aspekt krótkofalarstwa: idea braterstwa oraz humanizm; łączące krótkofalowców – poprzez szerokie kontakty międzynarodowe – na całym świecie.

Warto podkreślić, że pomoc krótkofalowców jest bardzo ceniona podczas różnych kataklizmów czy zagrożeń. – Krótkofalowcy są wtedy podstawową grupą, która zapewnia łączność. Oprócz świetnej zabawy, ta pasja łączy się też z niesieniem pomocy. 

    Są wśród nas osoby które upodobały sobie pracę w zakresie fal ultrakrótkich. W tym paśmie krótkofalowcy najczęściej używają małych urządzeń przenośnych lub samochodowych, mogących współpracować z tzw. przemiennikami tj. urządzeniami montowanymi na wysokich obiektach, odbierającymi ich sygnał i nadającymi powtórnie z większą mocą. Powoduje to zwiększenie zasięgu do kilkuset kilometrów. Na UKF-ie krótkofalowcy korzystają ze swoich satelitów (jest ich kilkadziesiąt i co jakiś czas wysyłane są nowe). Można przeprowadzić łączność z astronautami ze stacji ISS. Jest taki zwyczaj, że co najmniej jeden z astronautów każdej misji jest krótkofalowcem. Na stacji ISS jest zainstalowany przemiennik krótkofalarski.Krótkofalowcy mają do wyboru wiele emisji, jakimi mogą pracować. Najpopularniejsze to: komunikacja foniczna (SSB, FM), komunikacja telegraficzna (CW) i cyfrowa (RTTY, PSK, APRS, PacketRadio, DRM). Krótkofalowcy cały czas pracują nad rozwojem nowych sposobów komunikacji. Ze zrozumiałych względów ta dziedzina krótkofalarstwa rozwija się najszybciej.Emisje cyfrowe umożliwiają przesyłanie wszystkich typów danych komputerowych w tym dźwięku i obrazu. W czasach gdy Internet dopiero raczkował, krótkofalowcy mieli już swoje bramki radiowo-internetowe, łączące ich za pośrednictwem sieci z całym światem. Nie-krótkofalowcy o tym nawet jeszcze nie marzyli.

Opiekun Klubu Krótkofalarskiego prof.Piotr Wróblewski sala 155 

Wykorztstano teksty ze stron:

  • http://www.polskieradio.pl/10/481/Artykul/401760,Krotkofalarstwo-czyli-pasja-dla-nielicznych
  • http://ostol.pl/co-to-jest-krotkofalarstwo/
  • http://www.sq7eqb.republika.pl/cotojest.htm